www.psychologia.fora.pl

Gość

Można się spierać, czy ukraiński prezydent Juszczenko ma rację, uznając Wielki Głód z początku lat 30. za akt ludobójstwa wymierzonego szczególnie w naród ukraiński. Ale zanim zmierzymy po aptekarsku deklaracje składane na kijowskiej konferencji, przypomnijmy: i Polacy, i Ukraińcy odczuli na własnej skórze potworność komunistycznej dyktatury. Oba narody były przedmiotem rosyjskiego ekspansjonizmu. Niezależnie zaś od wspólnych emocji, słowom polskiego prezydenta: "droga Ukrainy wiedzie na Zachód", towarzyszyły oklaski. Za takie reakcje Ukraińców warto płacić sporą cenę. To nasza racja stanu.

klajkat · Gość

Tyle że w Polsce ukraińskie zaangażowanie Kaczyńskiego stało się źródłem kontrowersji. Potomkowie mieszkańców kresów przypominają o wymordowaniu dziesiątków tysięcy Polaków, przede wszystkim na Wołyniu, pod koniec wojny przez Ukraińską Powstańczą Armię. Mamy tu starcie dwóch pamięci: dla części Ukraińców UPA to element ich niepodległościowej tradycji zwróconej również przeciw komunizmowi i Rosji. Aby te sentymenty podtrzymać, przymyka się oczy na faszyzującą naturę organizacji i na jej zbrodnie. Z kolei Polacy z kresów pamiętają UPA tylko jako formację zbrodniczą. Takich fatalizmów znamy mnóstwo - choćby z samej tylko historii II wojny światowej.

yoga · Gość

Pretensja kresowiaków do prezydenta jest prosta: jedzie na Ukrainę mówić o Wielkim Głodzie, a nie mówi o zabitych Polakach. Wśród protestów brzmią głosy tak szlachetnych postaci jak ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. To skądinąd także pretensja do reszty polskich elit, bo PO czy lewica, choć mniej skłonne, by angażować się po stronie ukraińskich aspiracji, niż PiS-owski prezydent, są równie wstrzemięźliwe w rewindykowaniu pamięci o wołyńskich rzeziach.

glori · Gość

Jestem cudownym światłem, które wcieliło się w ciało dla zwycięstwa. Jestem zwycięzca.

Ena

.

LOGOS-Koszalin
GABINET NEUROLOGOPEDYCZNY -
Terapia nerwic, wad i zaburzeń mowy,
czytania i pisania

Władysław Pitak

Gość

W niedzielę (25.09) byłam na debacie radiowej w Koszalinie. Brali w niej udział kandydaci (tzw. JEDYNKI) z poszczególnych partii.

Co mnie najbardziej zastanowiło?

Tylko jedna partia wystawiła kobietę na poz. pierwszej. Jest nią pani Krystyna Kasper z PPP, reszta to znani faceci (celebryci polityczni), którzy dużo i pięknie (ale zawsze obok tematu) wypełniali nasze uszy miodem i mlekiem płynącym już nie z Irlandii, ale z futbolowej Tuskolandii i krainy wiecznie żywego narcyzmu.

Najbardziej przekonała mnie żeńska kandydatka, pani Kasper. Mówiła o trudnych do rozwiązania problemach ludzi chorych na cukrzycę i ludziach wykluczonych społecznie. Obiecywała tak dbać o interesy ludzi chorych w Polsce, jak dba o członków swojego stowarzyszenia diabetyków. Może nie mówiła tak płynnie i kwieciście jak panowie Gawłowski i Wziątek, ale mam nadzieję, że będzie miała siłę przebić się w sejmie z naszymi codziennymi sprawami i chociaż w części uda się jej pomóc ludziom potrzebującym pomocy. Pozdrawiam kandydatkę na posła panią Krystynę Kasper.

Oni się kłócą o przeszłość, więc ja wybieram przyszłość, czyli panią Kasper